بابر باغ سالها در فراموشی + تصاویر
دوستان گرامی ما با امید خداوند بزرگ از این پس اطلاعات کافی با تصاویر از مکانهای تاریخی و دیدنی افغانستان را به نشر می رسانیم ، امیدواریم مورد توجه بازدید کنندگان قرار بگیرد .ای زما وطنه د لالونو خزانی زما ستا هره دره که دی د تورو نشانی زما
ایوب آروین در کابل
باغ بابر کابل
این باغ پس از تاسیس تا حدود بیش از چهارصد سال دیگر تفرجگاه فرمانروایان و شاهان مختلف بود
باغ تاریخی بابر اخیراً بازسازی شده و با آن که روزانه صدها نفر از آن بازدید می کنند تنها افراد کمی از گذشته آن آگاهی دارند.
امان الله صاحب زاده، رئیس موسسه باغ بابر می گوید در روزهای عادی بیش
از ۵۰۰ نفر و در روزهای تعطیل تا ۹ هزار نفر به این باغ می آیند.
رئیس موسسه باغ بابر می گوید بازدیدکنندگان باغ را مردم شهر کابل، خانواده ها، خارجی ها و جهانگردان تشکیل می دهند.
بسیاری از کسانی که وارد این باغ می شوند، می گویند برای تفریح می آیند و به ساختمانهای تاریخی ای این باغ، کمتر توجه می کنند.
فیض محمد، که با خانواده خود به باغ بابرآمده بود، گفت از تاریخچه آن،
اطلاعی ندارد. خانواده هایی که به این باغ می آیند به محل ویژه ای می روند و
بیشتر در سایه درختان سرگرم تفریح می شوند.
شمار کمی هم هستند که از ساختمانهای تاریخی در باغ بابر، دیدن می کنند و
تابلوهای راهنمای باغ را می خوانند. آقای صاحب زاده می گوید دو نفر را
برای راهنمایی بازدیدکنندگان باغ گماشته است.
رازناک
آرامگاه بابر
آرامگاه بابر
باغ بابر تنها یک باغ با چند درخت نیست؛ آرامگاه ظهیرالدین محمدبابر و چند
ساختمان تاریخی هم در میان آن قرار دارد که از اهمیت تاریخی زیادی
برخوردار است
باغ بابر از قدیمی ترین باغهای کابل است که بخشی از تاریخ این شهر را با
خود دارد. این باغ را ظهیرالدین محمد بابر، بنیانگذار امپراتوری گورگانیان
هند، پس از آن که کابل را در ۱۵۰۴ (۹۱۰ هجری قمری) به تصرف خود در آورد،
احداث کرد.
این باغ، حدود چهارصد سال دیگر تفرجگاه فرمانروایان و شاهان مختلف بود. برخی از این فرمانروایان ساختمانهای جدید به این باغ افزودند.
باغ بابر مانند دیگر ساختمانهای سلطنتی، برای صدها سال رازناک و مرموز
بود و کسی اجازه ورود به آن را نداشت. دروازه های باغ بابر در سال ۱۹۳۰، در
زمان حکومت نادر خان، به روی مردم گشوده شد و به تفریحگاه عمومی تبدیل شد.
باغ بابر تنها یک باغ با چند درخت نیست؛ آرامگاه بابر و چند ساختمان
تاریخی هم در میان آن قرار دارد که از اهمیت تاریخی زیادی برخوردار است.
موقعیت جغرافیایی باغ هم به اهمیت آن افزوده است. این باغ در دامنه غربی
کوه شیردروازه چشم انداز قشنگی به سوی شهر دارد. بخش وسیعی از غرب شهر
کابل و همچنین قسمت هایی از رود خانه کابل، که از دامنه باغ می گذرد، از
باغ بابر به خوبی دیده می شوند.
احتمالاً موقعیت زیبای این منطقه باعث شده بوده که ذوق طبیعت گرای بابر برانگیخته شود و او دست به ساختن باغی در آن جا بزند.
بابر
مسجد مرمر در باغ بابر
شاه جهان در کنار آرامگاه پدرش مسجد کوچکی از سنگ مرمر ساخت
بابر در جوانی پس از تصرف کابل به زودی شیفته طبیعت و آب و هوای این شهر می
شود. او در کتاب" تزک بابری" (بابرنامه) از طبیعت دل انگیز کابل به خوبی
یاد کرده است.
این شاه مغولی، کابل را به عنوان پایتخت تابستانی خود برگزید و قلمرو
وسیع امپراتوری خود را که از آسیای میانه و خراسان تا بخشهای از شبه قاره
هند گسترده بود، از همین جا اداره می کرد.
بابر پسرعمر شیخ، از نوادگان امیر تیمور و قتلغ نگار خانم، از نوادگان
چنگیز خان است. او در۱۴ فبروری ۱۴۸۳ میلادی ( ششم محرم ۸۸۸ ه ق) در فرغانه
به دنیا آمد.
بابر در یازده سالگی وارث فرمانروایی پدر شد و پس از جنگهای بسیار با
فرمانروایان ازبک و تاتار در آسیای میانه، در ۲۱ سالگی رو به سوی کابل و
سرزمین افسانه ای هند نهاد.
بابر در سال ۹۳۲ ابراهیم لودی را در دهلی شکست داد و امپراتوری کورگانی
هند را بنیان نهاد و در ۲۶ دسامبر ۱۵۳۰ (۹۳۷ ه ق) در شهر آگره در هند پس از
۳۸ سال سلطنت درگذشت.
ابتدا جسد او را در شهر جمنا به خاک سپردند؛ اما شاه جهان پسر او پس از
نزدیک به ده سال استخوانهای او را بنا به وصیت خود او به کابل منتقل کرد و
در باغی که خود او ساخته بود،(باغ بابر) دفن کرد.
منظره استثنایی
شاه جهان در کنار آرامگاه پدرش مسجد کوچکی را از سنگ مرمر ساخت و آرامگاه او را هم با محوطه کوچک مرمرین از حریم مسجد جدا کرد.
در این باغ نشانه هایی از دلبستگیها و علاقه مندیهای بابر به زیباییهای طبیعی به جا مانده و تا اکنون حفظ شده است.
استخر باغ با ساختمان پلکانی آن منظره استثنایی را به وجود آورده است.
زمانی که استخر از آب پر می شود، آب آن به حوضهای کوچک پایین آن از راه
آبرو مرمرین سفید سرازیر می شود.
در دامنه باغ ساختمان دو طبقه خشتی با مهندسی ویژه ای است که گفته می
شود شاه جهان آن را برای توقف کاروانهای بازرگانی ساخته بوده است.
آقای صاحب زاده، رئیس موسسه باغ بابر می گوید در بخشی از این کاروانسرا
جایی برای افراد فقیر و بی پناه کابل قدیم اختصاص داده شده بوده و آنان در
آن می آسودند.
آقای صاحب زاده می گوید این کاروانسرا، در حوادث مختلف کاملاً از بین
رفته بود و در سالهای اخیر با مواد ساده محلی دو باره به شکل گذشته آن
ساخته شده است.
این ساختمان اکنون هم به نام کاروانسرا یاد می شود و دفاتر اداری و
موزیم (موزه) باغ در داخل همین کاروانسرا قرار دارد. اکنون همه کسانی که
وارد این باغ می شوند، از داخل همین کاروانسرا می گذرند.
کاروانسروا
کاروانسرای باغ بابر
در دامنه باغ ساختمان دو طبقه خشتی با مهندسی ویژه ای است که گفته می شود شاه جهان آن را برای توقف کاروانهای بازرگانی ساخته بود.
در سال ۱۸۸۰ امیر عبدالرحمان خان دو ساختمان دیگر در داخل باغ بابر ساخت
و بیشتر خانواده او از این ساختمان ها استفاده می کرد. اکنون یکی از این
ساختمانها که در گوشه جنوب شرقی باغ قرار دارد به نام "قصر ملکه" معروف است
و ساختمان دومی که در سالهای گذشته به عنوان غذاخوری از آن استفاده می شده
اکنون به نام پاویلیون (سرایه) یاد می شود.
آقای صاحب زاده می گوید در حال حاضر پاویلیون باغ یکی از محل های تجارتی
باغ است و در آن مراسم و کنفرانسهایی در بدل پول برگذار می شود. این
ساختمان پایین تر از مسجد مرمر قرار دارد.
به دور مجتمع ساختمانها، استخر، گلخانه، گلزارها و درختان باغ بابر یک
محوطه خشتی کشیده شده که تا سه متر بلندا دارد. محوطه باغ بابر بیش از
یازده هکتار مساحت دارد.
بازسازی
بازسازی باغ بابر از سال 2002 با همکاری بنیاد فرهنگی آقاخان آغاز شد و
در حال حاضر در حال پایان یافتن است. اکنون این باغ به حال نخست خود
بازگشته است.
آقای صاحب زاده می گوید این باغ را شورای نه نفری به اساس قراردادی که بنیاد آقاخان با دولت افغانستان امضا کرده، اداره می کند.
او گفت کسانی که به این باغ می آیند، در بدل دریافت تکت (بلیت) دخولی،
پول می پردازند. و این پول، برای اداره و نگهداری باغ به مصرف می رسد.
باغ بابر تنها میراث تاریخی کابل است که در حال حاضر در وضعیت خوبی قرار دارد.
دوستانی که در این مورد اطلاعات ، تصاویر ، مستندات کافی دارند میتوانند از طریق نظرات برای ما ارسال کنند که ما به نشر برسانیم .
منابع :
تصاویر : از دوستان متفرقه
متن تاریخ :از سایت نوای افغانستان
جاوید یوسفزی هستم مکتب میرم و صنف هفتم هستم از همه افغانستانیها تقاضا دارم که بچه هایشان را به مکتب بفرستند تا در آینده افغانستان محتاج دیگران نباشد . من به همکاری پدرم و برادرم این وبلاک را مدریت میکنم ، لطفآ برای هرچه بهتر شدن مطالب این وبلاک ، ما را از نظرات و پیشنهادات خود اگاه سازید و به ما در بهتر شدن کیفیت مطالب یاری رسانید .